To wyjątkowy film o emocjonalnych perypetiach i relacjach miłosnych nastolatków, których wyróżnia to, że są młodymi Izraelczykami na swojej obowiązkowej, narodowej i historycznej wyprawie do Polski ścieżkami zagłady Żydów. Twórcy przyglądają się wycieczce szkolnej przemierzającej nasz kraj, a kolejne świadectwa Zagłady splatają się z dojrzewaniem nastolatków, ich burzą hormonów, wzajemnymi sympatiami, antypatiami i pierwszymi zauroczeniami. Wątki ich naturalnych relacji, pragnień, miłości i zazdrości są osią filmu, ale dzieją się integralnie z poznawaniem tragicznej przeszłości ich narodu, ale także Polski. Obserwowanie własnego dorastania przez pryzmat historii i historii przez pryzmat dorastania pozwala bohaterom Delegacji na refleksyjne usytuowanie samego siebie w kontinuum dziejów narodu i świata. Dodatkowo doświadczenie młodego żydowskiego patriotyzmu może być lustrem, w którym możemy z młodymi ludźmi przyglądać się naszym postawom wobec historii i ojczyzny. W Delegacji sercowe problemy nastolatków nie wchodzą w konflikt z patosem komentowania zagłady; paradoksalnie to zestawienie nadaje filmowi wiarygodności i autentyczności. Dzięki scenariuszowi, decyzjom obsadowymi i świetnej reżyserii powstaje znakomita przestrzeń do wielowymiarowej edukacji. Jest to tym ważniejsze, że dla każdego kolejnego dorastającego pokolenia opowieść o tamtych czasach jest coraz bardziej odległa i abstrakcyjna. Przy słuchaniu o przeszłości oczekuje się wzruszenia, głębokiego doznania, ale najczęściej jest to reakcja na tu i teraz, natomiast życie młodych ludzi toczy się swoim rytmem, co jest całkowicie naturalne. A ten film pozwala postawić pytania o formę, jaką powinno przybierać dbanie o pamięć minionych doświadczeń, aby stały się one ważne dla młodego pokolenia. Wydaje się, że warto przy okazji sięgnąć np. do antologii komiksów wydawanych przez Muzeum Powstania Warszawskiego, w których opowieść o tamtych tragicznych dniach współcześni artyści zamykają w tej dość popkulturowej formie. Film zwraca także uwagę – co może szczególnie interesować rodzimego widza – na trudne współczesne relacje Polaków z Żydami, w ramach których nie brakuje antysemityzmu, ale i życzliwości oraz zaciekawienia Innym. Ten wątek polsko -żydowski, ukazany z perspektywy żydowskiego nastolatka, daje wiele edukacyjnych możliwości. Bo adolescencja jako treść filmu może być także wspaniałą profilaktyką społeczną. Seans Delegacji może nastoletniego widza nastawić empatycznie wobec drugiego, na pozór obcego, człowieka poprzez dostrzeżenie w nim kogoś mierzącego się z podobnymi radościami i utrapieniami, co my sami- czyli może być punktem wyjścia do refleksji na temat postawy współodczuwania, ale także i wykluczenia czy ksenofobii. Zdecydowanie warto o tym rozmawiać. Film wydaje się szczególnie ważny w kontekście obecnych wydarzeń politycznych w Izraelu; nabiera on jeszcze innego kontekstu, ale rozmowa na ten temat wymagać będzie od nauczyciela dobrej znajomości stanu geopolitycznego. Film oceniało 3. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Marcin Drzazga, Katarzyna Michalska, Mateusz Żebrowski
|
W filmie znajdują się dwie subtelne sceny erotyczne, bez wyraźnego widoku nagości (bardziej eksponująca psychologiczne relacje bohaterów). Nastoletni bohaterowie w jednej z sekwencji upijają się podczas imprezy, a także palą papierosy.
Na pierwszy plan w Delegacji wysuwa się troje przyjaciół – Frisch, Nitzan oraz Ido, którzy wraz ze swoją klasą oraz ocalałym z Holocaustu dziadkiem tego pierwszego udają się w tradycyjną podróż z Izraela do Polski. Jej głównym celem jest to, by oddać hołd poległym przodkom i lepiej poznać swoje dziedzictwo. Wizyty w obozach koncentracyjnych czy miejscach pamięci wywołują u młodych ludzi ogromne emocje. Ich upust dają każdego wieczora, kiedy rozmawiają o przeżytych właśnie doświadczeniach, zastanawiając się, jaki wpływ mogą one mieć na ich życie. Płacz miesza się ze złością, a bezradność z mocnymi postanowieniami dotyczącymi przyszłości. Jednocześnie, jak każda wycieczka szkolna, również i ta rządzi się swoimi prawami.
