| Alcarras ukazuje wielopokoleniową rodzinę, żyjącą na hiszpańskiej prowincji, w bliskim kontakcie z naturą, która staje przed problemem utraty ziemi. Widz ma okazję śledzić zarówno pracę rolników, jak i ich życie rodzinne. Widzi beztroskie strony mieszkania na wsi oraz ciężką pracę, która zapewnia utrzymanie i wyżywienie. Film jest apoteozą życia rodziny, żyjącej w zgodzie z rytmem natury, pielęgnującej tradycyjne wartości i wspólne spędzanie czasu. W obliczu nadciągającego kryzysu, zmian społecznych i ekonomicznych, reżyserka pokazuje moc rodziny, która wspiera, ratuje i przypomina o tym, co najważniejsze. Fabuła wpisana jest w realia współczesnego świata, postaci są wyraziste a historie bohaterów wciągające. Po seansie można porozmawiać o więziach międzypokoleniowych, plusach i minusach życia na wsi, ekologii, tradycji i nowoczesności. Film skłania do dyskusji na temat niełatwych, ale jakże ważnych relacji rodzinnych, życiowych wyzwań, wyborów i priorytetów. Alcarras to propozycja dla cierpliwego i nieco bardziej dojrzałego emocjonalnie widza. Nie można odmówić jej atrakcyjności wizualnej, jednak wymaga skupienia się, z uwagi na powolną narrację.
Film oceniało 4. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Iwona Bartnicka, Katarzyna Jaruszewicz-Kot, Elżbieta Piotrowicz, Jarosław Skulski |
Zarówno młodzi jak i dorośli bohaterowie piją alkohol, nastolatek hoduje marihuanę, bohaterowie polują na zwierzęta, zagrażające uprawom, często używane są wulgaryzmy.
| Opowieść, wypełniona nostalgiczną aurą końca lata i szerzej – małego końca świata, który znika w obliczu galopującej cywilizacji. Śledzimy blaski i cienie codziennego życia wielopokoleniowej rodziny z tytułowej wioski, która staje w obliczu utraty swojego gospodarstwa. Alcarràs pełne jest intensywnych smaków i zapachów, które przywodzą na myśl choćby Tamte dni, tamte noce Luki Guadagnina i ma w sobie znaną z Lata 1993 (pamiętnego debiutu Carli Simón) autobiograficzną szczerość, ciepło i dyskretne poczucie humoru. W obu filmach umieszczenie w centrum dziecięcych bohaterów pozwoliło także na nadanie waloru niezwykłości pozornie błahym i codziennym wydarzeniom. Kameralne Alcarràs wykracza jednak poza ramy intymnego portretu rodziny i kieruje nasz wzrok również na palące problemy współczesności. Spokój prowincjonalnego świata zostaje tu bezpowrotnie zaburzony przez agresywne wtargnięcie postępu technologicznego. W obliczu tych wydarzeń bohaterowie muszą dokonać wyboru, który zaważy na ich dalszym losie. Co zwycięży: pragmatyzm, czy idealizm? |
