| Blisko to znakomicie zrealizowany, czuły, delikatny i nieoczywisty film o trudach dojrzewania, odkrywania siebie, szukaniu własnego miejsca i własnej tożsamości. Ale też wstrząsająca opowieść o dyskryminacji, wykluczeniu, konformizmie, hipokryzji i ich konsekwencjach. To wreszcie historia o poczuciu winy, o żałobie i szukaniu wybaczenia. Blisko to film o bezradności - zarówno dorosłych, jak i dzieci. Bezradności wobec rzeczy, które w życiu nam się przydarzają: silnych uczuć, namiętności, przywiązaniu, samotności, śmierci, straty. Ale produkcja Lukasa Dhonta mówi też o tym, jak jesteśmy sobie nawzajem potrzebni i o tym jak bliskość, szczerość, wzajemna czułość, pozwalają - choć do pewnego stopnia - radzić sobie z tragedią. To film, który skłania do refleksji na temat relacji międzyludzkich, przyjaźni oraz tytułowej bliskości. Reżyser otwiera przed widzami szczególny, wspaniały świat, w którym ludzie są ze sobą blisko, a mężczyźni nie boją się okazywać emocji i ronić łez. Niezwykła relacja między dwoma głównymi bohaterami to okazja do dyskusji na temat postrzegania i oceny ludzkich zachowań przez osoby postronne oraz tego, jak zdanie innych potrafi wypaczyć nasze przekonania. To również świetny materiał do rozmów o odpowiedzialności za osoby, które wpuszczamy do swojego życia, dając im tym samym poczucie wyjątkowości. Wątek utraty bliskiej osoby ukazuje w jak różny sposób ludzie oswajają się z tym i jak radzą sobie w trudnym momencie. Po seansie można porozmawiać także o problemach dorastania, relacjach w grupie, postawach wobec inności, o akceptacji i wykluczeniu, samotności i poczuciu zagubienia, stereotypach w myśleniu o zachowaniach chłopców i dziewcząt, odpowiedzialności za siebie i innych, reagowaniu w trudnych sytuacjach; o wartości przyjaźni, rodziny i pasji. Film oceniało 4. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Iwona Bartnicka, Kaja Łuczyńska, Elżbieta Piotrowicz, Karol Szafraniec |
Film opowiada o bardzo trudnych sprawach i uczuciach, z którymi nie radzą sobie ani dorośli ani dzieci. Jest emocjonalny i smutny, choć niesie też pewną nadzieję. Wskazana jest rozmowa po seansie i omówienie kwestii heteronormatywności, homofobii, odrzucenia, presji grupy, konformizmu, samobójstwa i zmagania się z traumą po śmierci bliskiej osoby.
UWAGA! Decydując się na wykorzystanie tego filmu na zajęciach szkolnych, należy dobrze dobrać grupę docelową, kierując się nie tylko granicą wiekową, ale i dojrzałością odbiorcy. Przed wizytą w kinie opiekun powinien zapoznać się z tematyką i wątkami obecnymi w filmie. Projekcji powinna towarzyszyć rozmowa.
Nominowane do Oscara i nagrodzone Grand Prix w Cannes Blisko Lukasa Dhonta to sensualna, czuła opowieść o przyjaźni dwóch 13-latków. Léo i Rémi uwielbiają spędzać ze sobą czas, ich relacja jest intensywna, spontaniczna, żywa. Jednak głupie plotki, presja rówieśników i zagubienie w świecie, który nigdy nie jest oczywisty, powodują, że Léo zaczyna się oddalać i ranić Rémiego. Nikt we współczesnym kinie nie potrafi pracować z młodymi aktorami tak, jak autor pamiętnej Girl – z każdego gestu, spojrzenia, wypowiedzianego słowa kilkunastoletnich aktorów bije prawda. Dhont opowiada o bezradności, która jest nieodłącznym elementem dojrzewania – któż mając 13 lat, potrafi ocenić siłę swoich uczuć i decyzji? 31-letni belgijski reżyser nikogo nie ocenia i kieruje się niezwykłą empatią, która wyróżnia tylko największych humanistów światowego kina. Blisko staje się nie tylko pięknie sfilmowaną historią coming-of-age, lecz przede wszystkim uniwersalnym filmem o akceptacji swoich błędów i nauce przeżywania najtrudniejszych, najbardziej bolesnych emocji.
