| Las to intymny i mądry dokument o rodzinie, która nie chce żyć bezmyślnie i obojętnie. W pierwszym ujęciu ukazującym piękne poranne mgły i majestatycznego żubra reżyserka Lidia Duda zaprasza nas do bezpiecznego azylu stworzonego wśród przyrody przez portretowanych bohaterów. W filmie te sielankowe obrazy zostaną jednak zakłócone, co sygnalizuje już na początku pojawienie się kruka - ptaka kojarzonego najczęściej ze smutkiem, żałobą, nieszczęściem. Las wpisuje się w szerszy nurt polskiego kina, który odpowiada na współczesny kryzys uchodźczy. Film w subtelny sposób przedstawia dramatyczną sytuację na granicy polsko-białoruskiej, w Puszczy Białowieskiej. Ponieważ reżyserka zdecydowała się na uwzględnienie przede wszystkim perspektywy dziecięcej, narracja o kryzysie podąża za tym, w jaki sposób dzieci rozpoznają, rozumieją i budują w swoich myślach obraz świata. Film pozbawiony jest moralizatorskiego tonu i dzięki temu ma jeszcze większy potencjał edukacyjny. To co najważniejsze, istota człowieczeństwa, wyłania się z rozmów bohaterów i ich gestów. Autentyczna tragedia uchodźców zostaje pokazana z ogromnym poszanowaniem każdej człowieczej jednostki, bez potrzeby epatowania tym, co drastyczne. Dokument Lidii Dudy jest wielowymiarowy - dotyka nie tylko tragedii uchodźców czy piękna Puszczy Białowieskiej, ale także świadomego rodzicielstwa, uczenia dzieci, by nie zamykały oczu i rozwijały empatię. W sytuacji dydaktycznej warto odwołać się do tego, w jaki sposób w świecie filmu pojawia się świadomość tego, że w lesie są uchodźcy: rodzice rozkładają w lesie fotopułapki, aby dzieci mogły poznać zwierzęta zamieszkujące puszczę. To właśnie te ukryte aparaty rejestrują także ludzi. Skłania to do rozważań, gdzie jest granica między człowiekiem a zwierzęciem, czym są prawa człowieka i umowy międzynarodowe, a także do prób wyobrażenia sobie, jak wygląda tułaczka przez puszczę, poza prawem. Dla uczniów starszych interesująca może być dyskusja o sytuacji rodziców, o ich odpowiedzialności za bezpieczeństwo własnych dzieci oraz o decyzjach co do wychowania do wartości, które podejmują.
Film oceniało 3. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Justyna Budzik, Monika Głowacka, Mateusz Żebrowski |
Asia i Marek po studiach kupili stary dom tuż przy wschodniej granicy Polski – w Puszczy Białowieskiej, najstarszym lesie Europy. To ich mały raj – miejsce, w którym ich dzieci miały bezpiecznie dorastać z dala od problemów współczesnego świata. Dla Marysi, Ignacego i Franka las jest drugim domem, oswojonym i niebudzącym lęku. Ale pewnego dnia las się zmienia. Pojawiają się w nim Obcy, Inni, Uchodźcy – niechciani i w Polsce, i w Białorusi. Cała rodzina im pomaga, mimo że polskie prawo tego zabrania, bo jak można zostawić drugiego człowieka bez pomocy? Świat dzieci diametralnie się zmienia. Już nie bawią się w rycerza i księżniczkę, tylko w uchodźcę i służby graniczne. Wielka polityka zapukała do drzwi ich domu i już nic nie było takie, jak kiedyś.
