| Debiutujący reżyserzy, przy pomocy wyjątkowo minimalistycznych środków, skonstruowali znamienną dla estetyki thrillera atmosferę niepewności i zagrożenia, równocześnie tworząc film społeczno-psychologiczny, poruszając wyjątkowo aktualną problematykę (bez względu na szerokość geograficzną) – kwestię migracji. Krótki, treściwy i świetnie zrealizowany film, który doskonale nadaje się jako punkt wyjścia do dyskusji nad kwestią podwójnej moralności, tolerancji, manipulacji, wolności, praw, rasizmu itd. Równocześnie stanowi atrakcyjny materiał dodatkowy w omawianiu historii najnowszej- różnorodne antyemigracyjne działania rządu Stanów Zjednoczonych; ograniczenia i kwestie prawne migracji zarobkowej do tak popularnego kraju, kojarzonego z wolnością i dobrobytem; sytuacja w Wenezueli i innych państwach Ameryki Południowej. Do granic może być ciekawą przestrogą dla młodych ludzi wchodzących w dorosłość. Kwestia zaufania w związku, budowania wspólnej przyszłości, migracja, poświęcenie, odpowiedzialność, kłamstwo, wyrachowanie, manipulacja, łatwowierność to hasła, które są uniwersalne i niezależne od czasów, szerokości geograficznej czy wieku widzów. W epoce nawiązywania relacji dzięki mediom społecznościowym i aplikacjom film obrazuje również jak ważna jest zasada ograniczonego zaufania. Wykreowana przez twórców duszna i gęsta atmosfera przesłuchania może posłużyć do porównania z takimi dziełami jak 1984 G. Orwella (brak prywatności) czy Procesem Franza Kafki (państwo totalitarne). Zachowanie urzędników państwowych obdziera bowiem bohaterów z prywatności, praw, nadwyręża ich godność, zostawiając w nich poczucie wyobcowania, zastraszenia, dezorientacji. Film jest również doskonałym materiałem dla nauczycieli edukacji filmowej i/lub medialnej. Jako alternatywa dla klasycznego thrillera, jest dobrym narzędziem do pracy nad wykorzystaniem języka filmowego. Biorąc pod uwagę jego estetykę, zwracającą się w stronę stylu zerowego (naturalne punkty widzenia kamery, brak muzyki pozadiegetycznej, brak eksperymentów montażowych, ascetyzm scenograficzny), film jest alternatywną propozycją dla kina gatunkowego głównego nurtu popularnego wśród młodzieży. A jego wartość podnoszą takie walory jak budowanie napięcia, zwroty akcji i bardzo dobra gra aktorska. Np. zestawiając ten film z Reality (2023) Tiny Satter można poruszyć istotne kwestie, zwracając uwagę na to, iż oszczędnymi i umiejętnie wykorzystanymi filmowymi środkami wyrazu, niewielką liczbą bohaterów oraz ciekawie skonstruowanymi postaciami również można zbudować rasowy thriller – jakże odmienny od kina głównego nurtu.
Film oceniało 3. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Iwona Bartnicka, Elżbieta Piotrowicz, Dominika Zielińska
|
| Diego i Elena chcą rozpocząć nowe życie w Stanach Zjednoczonych. Dopilnowali wszelkich formalności, jednak zostają zatrzymani na nowojorskim lotnisku. Prowadzone przez służby migracyjne przesłuchanie stawia pod znakiem zapytania nie tylko powody, dla których chcą zamieszkać w USA, ale także ich relację. Ile tak naprawdę wiedzą o sobie? Ile sekretów wytrzyma ich związek? Jak szybko można stracić zaufanie do najbliższej osoby? Do granic stawia niewygodne pytania, mnoży wątpliwości, zasiewa ziarno niepokoju i rozciąga wokół bohaterów misterną sieć podejrzeń. W tle intymnej opowieści o związku, którego losy ważą się na naszych oczach, Do granic podejmuje także dyskusję o niewidzialnym przywileju, złym pochodzeniu i ludziach, którzy boją się latać, chociaż to nie wysokość budzi w nich paniczny lęk. Relacje między USA, Europą i resztą świata są przecież równie skomplikowane, jak związki między ludźmi, a przekraczanie granic zawsze jest ryzykowne. |
