Bękart to przede wszystkim świetnie zrealizowane kino historyczne. Wszystko – kostiumy, scenografia, rekwizyty – wygląda tutaj wiarygodnie i zgodnie z realiami epoki. Tego rodzaju dbałość o szczegóły sprawia, że Bękart to produkcja wysokiej jakości, z łatwością wciągająca widza w opowiadaną historię. Ludvig Kahlen był prawdziwą postacią historyczną, a przez prymat jego losów można poznać wiele prawideł rządzących współczesną mu Danią i Europą. Ścisła stratyfikacja społeczna, feudalizm (przypominający niewolnictwo), brak oficjalnych systemów opieki nad słabszymi, uzależnienie człowieka od sił natury – to tylko niektóre elementy, wyraźnie zaprezentowane w filmie. Film posiada wiele walorów edukacyjnych – historia jest tutaj traktowana jako punkt wyjścia do ukazania uniwersalnych wartości. Bękart to opowieść o ambicjach, przeciwieństwach i niezłomności. O pogardzie, zepsuciu, pysze oraz o człowieku i jego codziennym bohaterstwie, polegającym na wytrwałości, umiejętności przemiany i zrozumienia. Istotną rolę w filmie odgrywa również wątek szeroko pojętego poświęcenia – dla idei, marzeń i co najistotniejsze dla drugiego człowieka. Film Arcela wskazuje co w życiu jest naprawdę ważne – relacje, rodzina, realizacja marzeń. Dzieło nie potępia ambicji (a nawet ją pochwala), ale ukazuje, że czasem chorobliwe dążenie do celu prowadzi do wyniszczenia, zatracenia tego co w człowieczeństwie najważniejsze. Zmagania Kahlena z przyrodą prowokują do zastanowienia nad relacją człowieka ze światem. Czy rację ma okrutny Frederik De Schinkel, twierdzący, że świat to czysty chaos? A może prawda leży po stronie Kahlena, który skrupulatnie realizuje swój plan, wprowadzając na dzikie tereny pierwsze prawdziwe przejawy cywilizacji i prawnego porządku? Ukazanie konfliktu pomiędzy porządkiem a chaosem jest niezwykle cennym walorem filmu, który można wykorzystać np. w terapii osób z zaburzeniami psychicznymi. Bękart może być dobrym pretekstem do rozmowy na temat choroby (jako często czymś nieprzewidywalnym, trudnym, chaotycznym). Przeciwstawić temu można terapię, psychoedukację, pracę jako czynniki porządkujące świat osoby chorej. Film oceniało 3. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Michał Kubica, Kaja Łuczyńska, Katarzyna Jaruszewicz-Kot |
Przemoc fizyczna o różnym natężeniu (od pojedynczych uderzeń kierowanych wobec dzieci i kobiet, przez tortury, aż po krwawe morderstwa). Warto jednak zauważyć, że twórcy filmu nie epatują przemocą, lecz prezentują ją jako immanentny element brutalnego świata przedstawionego. Sceny erotyczne (dosłowne, lecz ukazane ze smakiem, niemal bez nagości). Zachowania dyskryminacyjne (w filmie występuje dziewczynka o ciemniejszym kolorze skóry, jest oskarżana o sprowadzanie nieszczęścia, traktuje się ją wyraźnie gorzej).
Jest 1755 rok. Ludvig Kahlen (Mads Mikkelsen), pochodzący z nieprawego łoża były żołnierz, wyrusza na podbój jałowych i surowych wrzosowisk, mając przed sobą jeden cel – założyć na nich kolonię w imieniu króla, w zamian za obiecany przez duńskiego władcę tytuł szlachecki. Na drodze staje mu bezwzględny i pełen pogardy szlachcic Frederik de Schinkel, który nie zamierza oddać ziemi, uważając ją za swoją.