Znakomity artystycznie, wstrząsający, ale bez epatowania, obraz podstawowych dylematów moralnych związanych z potrzebą ratowania najbliższych w sytuacji ekstremalnej. Tłem jest wojna bałkańska, a więc film dotyka tematów uniwersalnych jednocześnie obrazując konkretne wydarzenia z najnowszej historii Europy.
Film bardzo poruszający, wzbudzający silne emocje ukazujący dramat jednostki w sytuacji ekstremalnej, wojennej, wbijający w fotel.
Eksperci oceniający film: Karol Szafraniec, Katarzyna Jaruszewicz-Kot
strach/zagrożenie/niebezpieczeństwo, przemoc fizyczna/psychiczna: film o wojnie i ludobójstwie w Srebrenicy. Większość realnej przemocy jest poza kadrem, ale groźba jej użycia i efekty jej zastosowania są cały czas odczuwane przez widzów i bohaterów, co powoduje bardzo silne napięcie emocjonalne.
Podobnie jak w głośnej, nagrodzonej przed laty Złotym Niedźwiedziem na Berlinale „Grbavicy”, również i w swoim najnowszym filmie Žbanić podejmuje temat wojny w byłej Jugosławii. A dokładnie masakry w Srebrenicy, gdzie ponad 8 tysięcy bośniackich muzułmanów, mężczyzn i chłopców, zostało zamordowanych przez Serbów na oczach żołnierzy międzynarodowych sił pokojowych.
W Aidzie wojna jest inna, bo widziana oczami kobiet: reżyserki i jej tytułowej bohaterki, tłumaczki, desperacko próbującej nazwać i powstrzymać wydarzenia, których grozy nikt nie chce przyjąć do wiadomości. Aida pracuje w bazie ONZ, wokół której gromadzą się tysiące cywilów. Szukając w tłumie męża i synów, wierzy, że uda jej się kogoś przekonać, komuś wytłumaczyć, wybłagać jeden podpis, wynegocjować życie. Ta wstrząsająca, chwytająca za gardło, do głębi poruszająca opowieść o samotności ofiary rozpala emocje widzów. Opowieść Žbanić ma tak ogromną siłę również dlatego, że okazuje się do szpiku kości współczesna. Jej scenariusz, w którym główną rolę odgrywa bezradność ofiar, cynizm sprawców, słabość instytucji i obojętność świata, powtarza się coraz częściej i coraz intensywniej wszyscy odczuwamy głód solidarności.
