| Piękny, pełen czułości, portret trójki siedmioletnich dzieci, wychowanków słynnego ośrodka dla osób niewidomych i słabowidzących w Laskach. Film prowadzi nas przez meandry życia społecznego niewidomych dzieci i ukazuje ich drogę do samodzielności. Autorka towarzyszy bohaterom w sukcesach i porażkach, odsłania świat, który częściowo można uznać za metaforę życia każdego dziecka - tytułowego pisklaka, który stawia swoje pierwsze kroki i poznaje otoczenie. Z drugiej strony uświadamia nam, jak wiele przeciwności muszą pokonać osoby z niepełnosprawnością. Dokument oferuje cały wachlarz wątków, jak potrzeba bliskości, rodzenie się więzi między ludźmi, pomaganie sobie nawzajem. Uświadamia, że dzieci kopiują zachowania dorosłych, ale często potrafią też zauważać więcej niż oni i przypominać o pewnych uniwersalnych prawdach. Nieustanne zbliżenia na twarze dzieci z ośrodka w Laskach, czarno-białe zdjęcia, szczerość i prawda w obrazach oraz dialogach, bardzo ważna i dopracowana warstwa dźwiękowa – to wszystko wpływa na walory edukacyjne filmu i pozwala widzom wejść do świata, do którego rzadko mają dostęp. Film może być wstępem do ciekawej rozmowy na temat postrzegania osób z niepełnosprawnością, problemów i ograniczeń z jakimi się mierzą, a także podkreślenia tego, iż w emocjach i uczuciach nie różnią się od swoich pełnosprawnych kolegów. Może być też zachętą do dyskusji o relacjach w rodzinie i grupie rówieśniczej, o emocjach - zarówno pozytywnych jak i negatywnych, o potrzebie bliskości i akceptacji. Rozmowa po filmie może stać się cenną lekcją odwagi, empatii i tolerancji, szczególnie jeśli dorośli zdobędą się na szczerość wobec dzieci i przyznają, że sami też czasem boją się tego, co inne, trudne, nieznane. Film oceniało 4. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Iwona Bartnicka, Monika Głowacka, Elżbieta Piotrowicz, Karol Szafraniec |
| Film nie jest kontrowersyjny, ale wymaga omówienia. Będzie posiadał rzeczywistą wartość edukacyjną dla młodzieży wtedy, gdy stanie się wstępem do głębszej rozmowy na tematy w nim poruszane. |
Pełna fantazji i charakterna Zosia, niepewny siebie, wrażliwy Oskar, niezależna, ale nieśmiała Kinga - rozpoczynają naukę w szkole z internatem dla dzieci niewidomych i niedowidzących. Są jak pisklaki. Mają 7 lat i są zbyt mali, by opuścić rodzinny dom. W tak trudnych chwilach, jak rozłąka z rodzicami starają się sobie pomagać… To film o życiowej lekcji "latania" i o tym, co pozwala nam przetrwać każdy kolejny dzień, nawet jeżeli świat wokół nas się wali. Wyjazd do szkoły z internatem, to dla dzieci najbardziej przełomowy moment ich życia. To sytuacja, która początkowo tylko rani, ale finalnie da im siłę. Nie mają wyboru więc rodzi się w nich motywacja do walki, zmieniają się, aby sprostać życiowemu wyzwaniu. Bardzo szybko odkrywają, że matczyną, czy ojcowską dłoń może zastąpić dłoń dziecka z klasy. W krótkim czasie przekonują się, że są sobie wzajemnie potrzebni. A potem odkrywają, że nikt nie rozumie ich tak dobrze, jak drugie dziecko, które przeżywa to samo. Pojawiają się przyjaźnie. Wyjątkowo silne i trwałe, bo oparte na współodczuwaniu.
