| Syndrom Hamleta to wstrząsający, porażający swą prawdziwością dokument, który angażuje widza emocjonalnie. Obserwujemy proces twórczy – młodych, ukraińskich aktorów przygotowujących się do wystawienia współczesnej wersji Hamleta. Jednakże szekspirowskie być albo nie być zyskuje tu diametralnie nowy kontekst, bowiem wszyscy aktorzy byli obserwatorami i uczestnikami traumatycznych wydarzeń. Emocje aktorów teatralnych mieszają się ze wspomnieniami z przeszłości, tworząc obraz wpływu wojny na współczesny świat i społeczeństwo. Film ma olbrzymi potencjał edukacyjny, można go omawiać co najmniej z trzech perspektyw. Pierwsza to doświadczenia młodych ludzi, którzy spontanicznie podejmują decyzję o udziale w wojnie, do której są zupełnie nieprzygotowani. Sytuację można omawiać w kontekście lektury Kamienie na szaniec, co rzuciłoby nowe światło zarówno na zrozumienie lektury, jak i filmu, a nawet obecnej sytuacji w Ukrainie. Druga perspektywa to możliwość przyglądania się procesowi pracy aktorów nad spektaklem teatralnym. Przygotowywanie spektaklu, budowanie ról oraz filtrowanie postaci przez pryzmat doświadczeń własnych młodych aktorów, tworzą ciekawy kontekst do poprowadzenia zajęć na temat procesu twórczego, ćwiczeń aktorskich, wchodzenia w role, jak i terapeutycznej roli sztuki. Trzecia perspektywa to interpretacja Hamleta w kontekście wydarzeń wojennych we współczesnej Europie. Film pozwala odkryć uniwersalizm tekstu i pomóc uczniom zrozumieć pojęcia takie jak konflikt tragiczny czy postać tragiczna. Jest też znakomitą okazją do ponownego spojrzenia na dzieło Szekspira, podkreślenia jego uniwersalności, jak i zestawienia z teraźniejszością. Niezależnie od tych trzech perspektyw, jednym z najważniejszych tematów filmu jest PATRIOTYZM i to jak go rozumie nowe pokolenie.
Film oceniało 4. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Iwona Bartnicka, Katarzyna Michalska, Joanna Zabłocka-Skorek, Jarosław Skulski |
| Bohaterowie opowiadają o okrucieństwie wojny i własnych przeżyciach z nią związanych, m.in. o torturach, zbieraniu ciał zabitych, myślach samobójczych. Pojawiają się przekleństwa, w trakcie przygotowywania spektaklu uwalniają się różne emocje uczestników, w tym agresja. Jeden z bohaterów opowiada o trudnej sytuacji osób w Doniecku. |
Być albo nie być - w warunkach wojennych te słowa nabierają zupełnie nowych odcieni. Kilka miesięcy przed rosyjską inwazją na Ukrainę, grupa młodych ludzi przygotowuje spektakl, w którym Szekspir przemówi językiem ich własnych wątpliwości, lęków i marzeń. Stoją za tym różne doświadczenia generacji Majdanu. Jedni przepracowują traumy po powrocie z wojny w Donbasie, inni mierzą się z pytaniami, o co tak naprawdę toczy się ukraińska walka i jak powinien zmienić się ich kraj. Teraz życie, teatr i kino na moment stają się jednym, a my jesteśmy świadkami emocjonującej psychodramy.
